miércoles, 30 de julio de 2008

Un poco de historia (II): “No tienes que preocuparte, te tienes que ocupar urgentemente”

El jueves 10 de abril fui, pues, al radiólogo. El Dr. R. pertenece al modelo 2 de médico que me he encontrado en todo este proceso. Para que nos entendamos, el modelo 1 es, para mí, el modelo Milikito -Emilio Aragón en aquella serie en que hacía de médico-: cariñoso, un poco paternal, de los que ponen cara de “pobrecita, siento lo que te está pasando”, de los que, incluso, mantienen cierto contacto físico, y que, en mi modesta opinión, son de receta de orfidal fácil. El modelo 2 es el modelo House, el médico que parece permanentemente en guerra contra el mundo, que no sonríe nunca ante un paciente y al que casi te dan ganas de pedir disculpas por haberte puesto enferma; en la televisión resulta hasta simpático y te congratulas cuando trata a los pacientes sin ninguna consideración ni conmiseración, pero cuando te toca en la vida real la cosa cambia sustancialmente, lo digo por experiencia propia, y no sólo por lo de la mama, porque puedo hablar de un urólogo que consulté una vez que se lleva la palma, pero esa es otra historia.

Me reconduzco: el Dr. R., el radiólogo al que voy hace años y que tiene su consulta en una calle de reminiscencias conventuales, no puede ser más seco en el trato personal, pero en su descargo voy a anunciar ya que lo que me puso en el informe de las pruebas que me hizo fue un diagnóstico más fiable que las resonancias magnéticas que vinieron después.

Me hicieron la mamografía y luego pasé a que me hicieran la ecografía mamaria. Le dije al médico que me había notado un bulto, y se lo señalé. El Dr. R. estuvo un buen rato conmigo, mirando y volviendo a mirar, y finalmente me dijo: “Conviene que te pinchen esto”. Entendí que algo no iba bien, definitivamente. Pregunté, pecando de ingenua por mi parte, sobre todo pensando que tenía delante a un House-II, si me tenía que preocupar, y él me contestó: “Preocuparte, no; te tienes que ocupar urgentemente”. “Blanco y en botella”, pensé yo primero. Y a continuación lo que se me pasó por la cabeza fue: “se avecinan tiempos difíciles”.

Yo ya sabía que, si un médico dice que conviene pinchar un bulto es porque ve algo que no le gusta. Curiosamente, por esas mismas fechas, mi madre estaba pasando por el mismo proceso. Por suerte, lo suyo fue benigno.

Como el Dr. R. tiene tanto trabajo, es de los que tardan en dar el informe que acompaña normalmente las pruebas diagnósticas. La enfermera me dijo que el miércoles 16 de abril estaría listo y, como yo ya sabía lo de la punción, al salir de la consulta llamé enseguida a mi ginecólogo, que, esta vez sí, me dio cita con toda urgencia para el jueves 17.

El miércoles tenía una reunión en Palma, porque el grupo de teatro de mis alumnos de 3º de ESO había sido seleccionado para representar la obra que estaban preparando en el Teatre Xesc Forteza de Palma. No puedo decir mucho de lo que en se trató en la reunión, porque apenas lo recuerdo. Había ido antes a recoger el informe, y, entre otras cosas, la valoración de la ecografía decía: “existencia a nivel de cuadrante superior de mama derecha de imagen hipoecoica, lobulada, con contornos espiculados, rodeada de un halo hiperdenso, que interpretamos como nódulo de características no benignas, a valorar con estudio de la biopsia […]. Diagnóstico diferencial: degeneración (Ca)”. Supuse que “ca” era una abreviatura de carcinoma y el sintagma “cáncer de mama” fue lo único que fui capaz de analizar una y otra vez durante la reunión.

7 comentarios:

Unknown dijo...

Hola Toñi. Acab de llegir totes les entrades del bloc.
Realment estic estrany. No se descriu-re-ho.
De segur que cada dia sense falta passaré per aquí. Saps que som el fan nombre u dels teus escrits.

Garci

María Antonia Valdivielso dijo...

Garci, moltes gràcies per incorporar-te a aquest grup, que, com veus, està format per gent tan falagadora (i fantàstica) com tu. Com li he dit a en Fralokus, ara també m'incorporaré a l'Urxella. Avui he llegit el de paper i m'ha agradat molt. L'he trobat molt clar i motivador. Vos he trobat a faltar aquests mesos. Una abraçada.

Anónimo dijo...

You do nοt have to invest houгs at the gуm or exert so
significantly effort anԁ powеr in
ρerforming peгform out just to be able
to tonе your muscle tissues.

Here iѕ my web ѕite: visit website

Anónimo dijo...

I ԁo not know whethег it's just me or if everybody else experiencing problems with your blog. It appears as if some of the written text on your content are running off the screen. Can someone else please comment and let me know if this is happening to them too? This could be a issue with my internet browser because I've haԁ this happen pгeviouslу.
Apprесiаte it

Hеre is my webpage :: Otras.Org

Anónimo dijo...

Therе is сeгtainly no hassle;
therе аre no othег iѕsuеs to do aѕiԁe from puttіng it around yοur waist.


Fеel free to surf to mу hοmeρagе: http://www.prnewswire.com
Also see my web site :: www.cyberpunkreview.com

Anónimo dijo...

Applying nail polish for ladies are a common wart and skin tag removing method.
The very best issue is pure therapies do not have facet effects at all.


Also visit my blog :: how to use dermatend

Anónimo dijo...

It's a shame you don't have a donate button! I'd certainly donate to this excellent blog! I suppose for now i'll settle for book-marking and adding your RSS feed to
my Google account. I look forward to fresh updates and will talk about this site with my Facebook
group. Talk soon!

Have a look at my web site - pure garcinia cambogia