viernes, 17 de octubre de 2008

Lo que la quimioterapia tiene de bueno

Alguno que lea lo que viene a continuación seguro que pensará que he perdido el oremus, pero puesta a ser positiva voy a subrayar algunos aspectos beneficiosos de la quimioterapia. Obviando lo obvio (que el tratamiento mata cualquier célula cancerosa que pueda estar dando vueltas por ahí, así que salva vidas), después de cuatro sesiones puedo afirmar que hay ciertos aspectos, externos o no, que mejoran con los sueros.

En primer lugar, no se tiene un pelo de tonta (ni de lista, claro, aunque esa no es la cuestión). Lo que en la cabeza es un drama, en el resto del cuerpo es una maravilla. No hay que soportar los tirones de la cera, ni arriesgarse a ser achicharrada con láser, ni sufrir por hacerse las ingles brasileñas. Durante meses, se tiene la piel limpia de vello, suavecita como la de un bebé. A todo ello hay que sumar el ahorro, tanto en peluquería como en depilación, especialmente reseñable en tiempos de crisis.

Por lo que respecta al cabello, no se me negará que no es práctico salir de la ducha ya arreglada. Luego, cuando crece, llevarlo bien cortito debe de ser tan cómodo que hay afectadas que se acostumbran y simplemente ya no se lo dejan largo. Para las que somos seres pegados a un secador y a una plancha de pelo, la diferencia tiene que ser más que sustancial.

En segundo lugar, el cutis está estupendo. Sí, sí, de verdad. Al tener la piel más seca, no hay rastro de los brillos que afean las pieles grasas o la zona “T” de las mixtas (¿Se nota que ya voy poniendo en práctica lo que estoy aprendiendo en el ciclo de asesoría de imagen?). Además, como consecuencia de lo ya dicho, no sale ni un grano o, como mínimo, yo no he tenido ninguno. Y al hacer ganar algo de peso, la medicación produce asimismo un verdadero efecto “rellenador de arrugas” con el cual se borran algunas líneas de expresión sin tener que recurrir al bótox. A mí me dicen que estoy muy guapa, incluso personas que no saben que he padecido un cáncer, así que algo se debe de notar.

En tercer lugar, la menstruación desaparece en prácticamente todas las mujeres en tratamiento tras dos o tres tandas. Eso significa muchas incomodidades evitadas y menos dolores de ovarios y esas cosas que a nosotras nos hacen tan poca gracia, por más que los anuncios de compresas dibujen “esos días” con todos los colores del arco iris.

Finalmente, si alguien tiene una sesión cuando está resfriado, descubrirá que, a la mañana siguiente, el constipado habrá desaparecido como por arte de magia. Ignoro si pasa con otras dolencias, aunque yo diría que es posible. Supongo que por arrasar, la quimioterapia arrasa con todo.

En definitiva, que de todo lo malo sale algo bueno. Ya sé que se me puede decir que los efectos negativos son más y muchísimo peores, pero hoy no tocaba hablar de miserias humanas. Con esta luna llena que nos alumbra no vamos a pensar en cosas malas.

19 comentarios:

Sabela dijo...

"Me amparé en las sombras, pensando que ellas/eran cauce de seguridad./ Pené en el centro de la noche y no conseguí/olvidar lo negro de los días./ Entonces me asomé, salí/del bosque y de las matas /que me guarecían./Descubrí la lluvia fresca y el sol,/ la hierba fresca y las flores/frescas y dulces./Más allá el mar". Es de Emily Dickinson, una triste estupenda que también comprendió las ventajas de la quimio, o lo que fuera que ella comprendiera. O de la luna llena tibia y blanca de estos días.
Un besazo enorme. Claro que hablaremos. Hay un capítulo nuevo: la SGAE CONTRAATACA. Y me tienes que enseñar el piso.
Sabela

Anónimo dijo...

Podría publicar una parrafada de las mías pero hoy solo te voy a poner.

M'encanta!!!!!!
" tu manera de ver las cosas.
" tu expresar en las palabras.
" tu positividad.
" todo lo que has puesto en general.


- pregunta de Cesc para que reflexiones- Si tuvieras que contar las veces que piensas en un dia estas cosas, cuantas serían? te escondes para sentirte mejor? o realmente piensas eso?


sabes quien soy ya o te pongo mi nombre real, el del DNI?
(tengo una hermana gemela, a la que le enseñaste, de manera indirecta a valorarse por lo que era y no por lo que queria demostrar).
Francesc Carbonell

Anónimo dijo...

hola Toñi...veig que estas "estupenda" i amb aquest humor peculiar...
A les 15h vaig a cercar la darrera analítica...dilluns aniré a la gine, però abans passaré per allà on deix mitja paga amb clinex i he fet promesa de que no miraré res de res durant tot el cap de setmana, a més avui no estic fina, la meva amiga Cris ahir va perdre l'infant i he de fer-l'hi costat, així que millor posar bona cara i intentar que no es noti.
bon cap de setmana
besadetes dolces

angels blog dijo...

Hola, Toñi,

Me he tomado el privilegio de llamarte así.

No sé si decirte como eres, tú ya lo sabes y los demás también te lo dicen...

Pues te lo voy a decir, eres excepcional.

¿Cómo tienes esta capacidad de transformar las cosas hacia el lado positivo?

Estoy muy contenta de haber entrado en este blog, para compartir como tu compartes esta "situación especial" que nos ha tocado vivir.

Tienes suerte porque tienes un montón de gente que te quiere, pero también te lo has "currao", o sea que te lo mereces, estoy segura.

¡Qué vitalidad! de verdad que me apoyo mucho en tí, porque te voy a la zaga, y me contagias.

En cuanto a mi blog, ya te dije que lo he hecho un poquito a modo de diario, y puedes entrar cuando quieras, porque no está "cerrado",sólo pinchando en mi nombre ya te sale. Pero no tiene sustancia, aparte de explicar y recordar un poco mi proceso particular. Pero no he añadido "extras".

Si alguna día se me contagia este don tuyo de la elocuencia y además le pongo un poquito de imaginación, igual hago algo más.

En fín, felicidades por ser como eres.

Un beso,

Àngels. Barcelona.

Anónimo dijo...

Hola
Que divertido sigue siendo leerte, aunque no te escriba te leo.
Yo soy de las que me voy a apuntar a mi nueva imagen de pelo corto y quizá me atreva a lucir hasta las canas (con el consabido ahorro en el tinte), a mí me encantaba ir a la pelu y aún ahora algunas veces voy por la calle y cuando veo una peluquería , por un momento pienso en entrar y de repente me doy cuenta y digo: "para que c.. voy a entrar", pero es verdad que de todo siempre se puede sacar una parte positiva en incluso a veces hasta divertida o por lo menos ironica.

Un beso muy fuerte desde Murcia
Lola

fray lokus dijo...

pasmao

Anónimo dijo...

Sabela,

Lo anglosajon me viene hoy que ni pintado, porque escribo desde... Irlanda! (Asi que ni acentos, ni signos de interrogacion ni exclamacion al principio, ni enyes) Hoy he paseado frente a la casa donde vivio veinte anyos (anda, como mis alumnos que escriben catanyol) Oscar Wilde y por delante de los pubs de las novelas de Joyce, aunque no haya podido acabarme el Ulises y lo deje ya por imposible.

La Sgae contraataca... Eso da mas miedo que "La amenaza fantasma"...

Un besazo, guapa

Anónimo dijo...

Francesc Carbonell,

Con tanta pista ya he descubierto quien eres, aunque me tenias bien despistada, sobre todo porque he tenido algun alumno con tu apodo.

Respecto a tus preguntas, no pienso todo el dia en que he tenido cancer, ni mucho menos. A veces me sobresalto cuando alguien me lo dice y tengo que pensar "eso va por mi, que he tenido cancer de mama". Evidentemente, durante la semana despues de la quimioterapia es casi inevitable pensar en ello, porque tu propio cuerpo no te deja olvidarlo. Despues, durante las dos semanas de normalidad, lo olvido a menudo. Eso no quiere decir que me oculte. Al contrario, tener un blog y contarlo abiertamente a la gente que no lo sabe no me deja que esconda la cabeza debajo del ala.

Y creo que de todo lo malo sale algo bueno, de verdad. En entrada en la que nos encontramos hay, claro, mucha ironia, que es una forma de afrontar lo peor como otra cualquiera. Me podria pasar los dias llorando por los rincones, pero tu bien sabes que ese no es mi estilo.

Incluso aqui
Sabes que se que
Alumna eres

(A vosotros os hice escribir acrosticos, no?)

Anónimo dijo...

Kpi,

Dona-li molts d'anims a la teva amiga de la meva part. Crec que fas molt be en no mirar res fins que la teva gine et digui com s'ha d'interpretar l'analitica. Pensare molt amb tu aquests dies i quan tenguis ganes esper que em donis molt bones noticies.

Estic de cap de setmana a Dublin, aixi que et pots fer una idea de com estic de be.

Una abracada molt forta.

Anónimo dijo...

Angels,

No te creas que no he tenido algunos momentos de bajon. Son inevitables. Creo que he tenido la fortuna de venir de una familia de mujeres con una fuerza extraordinaria. Lo mio no es nada al lado de lo de mi madre y mi abuela. Mi madre, por eso, tiene una categoria especial de personas. Ella dice que son o no son "como nosotras". Ese nosotras nos incluye a ella, a mi, a mi abuela y a mi tia. No es cuestion de ser mejores o peores, es cuestion de saber hacer frente a lo que viene sin desmoronarse. A mi abuela le toco una postguerra durisima, a mi madre empezar de cero en Mallorca con cuatro hijos pequenyos y a mi tener una salud que me ha dado problemas desde los veinticinco anyos. Que se le va a hacer, cada uno tiene que bregar con lo que le ha tocado.

Aun asi, pienso que con la edad se ganan un monton de cosas, y yo creo que he ganado eso que se llama "inteligencia emocional", algo que me ha hecho ver la vida, en general, de una forma mucho mas positiva a como la veia antes. Ojala cuando tenia veinte anyos hubiera visto las cosas con el prisma con el que las miro ahora. Me da la impresion de que perdi un tiempo precioso preocupandome por cuestiones absolutamente ridiculas.

Por supuesto, me puedes llamar Tonyi. Es lo que toca dadas las circunstancias.

Un abrazo muy fuerte desde Dublin.

Anónimo dijo...

Lola,

A mi me pasa lo mismo con las peluquerias. Encima estoy sometida a la "tortura" de aprender a peinar (los rulos los suspendere, pero con el secador de mano soy un hacha) y no podermelo aplicar. No se que hare cuando acabe con la quimio, cuando me atrevere con el pelo corto. Lo que es seguro es que con canas... nunca! Yo soy de las de antes muerta que sencilla!

Un abrazo en ingles.

Isabel Franco dijo...

¡Ja!¡ja!¡ja! Estoy totalmente de acuerdo contigo y, como has propuesto no contar cosas malas, no lo haré. Solo un aviso, vete preparando para cuando comience a crecer el pelo.
Firmado: la mujer mono.

Anónimo dijo...

Buenas, te entiendo perfectamente, a mi me le diagnosticaron en Mayo, también voy por la radio. Lo que me preocupa ahora es cómo voy a peinar este pelo cortito que tengo y qué color le voy a poner a mis canas incipientes. ¿Podrías decirme dónde es ese centro tan guay de asesoría de imagen? por fa. Muchas gracias y un besazo campeona !!

Anónimo dijo...

Hola llevo desde noviembre luchando y me doy cuante cada dia que se puede con esto ,me ha tocado vivir esto,como a tantas mujeres ,pero estoy divina ,cada dia me miro al espejo y me veo guapa aunque no tenga mi melena,llevo 4 sesiones de quimioterapia ,me encuentro un poco cansada ,por lo demas bien y mejor que estare jajaja seguro que sacare algo bueno ,nunca me atrevi a llevar el pelo cortito y ahora hare todo lo que me apetezca sin ningun complejo,vivo el dia a dia con mi familia y mis amigos ,siempre luche por todo y ahora lo hare mas ,bueno supongo que mis palabras seran como muchas aqui ,pero la verdad es que me ha ayuda a leer lo que decis por que quien pasa por esto entiende lo que es, un saludo y gracias

fantasmanarci dijo...

Ante todo un gran saludo,
y quiero decirle q la admiro muchisimo.. por tan gran espiritu positivo y mas llena de vida que muchos..!
soy un estudiante de medicina y bueno pido su permiso para publicar algunas cosas ciertas y con ese sentido del humor tan marcado sobre lo bueno de la quimioterapia asi podra compartir ese optimismo con muchos que lo necesitan..!

liliana flores montero dijo...

INCREIBLE LO QUE ACABO DE LEER, POR QUE ASI PIENSO QUE TIENE COSAS MEJORES QUE PEORES ADEMAS SE TRATA DEL JUGO DE LA VIDA O COCTELITO QUIMICO, QUE ES LO QUE SALVA NUESTRAS VIDAS GRACIAS POR SER POSITIVA COSAS COMO ESTA SE DEBERIAN ESCRIBIR TODOS LOS DIAS, MI LUCHA COMIENZA VOY EN LA SEGUNDA SESIÒN, PERO EL TIEMPO SE ME HA IDO VOLANDO POR QUE QUIERO ESTAR MUCHO MEJOR Y VEO TODO POSITIVO. GRACIAS

Anónimo dijo...

me ha encantado , yo estaba buscando por internet cuanto tardaria en crecerme el pelo y me encuentro con esta entrada, la verdad es que todo lo que dices es cierto ,en mi caso la regla me sigue viniendo , mi medico dice que es raro que se me tenia que haber ido pero que seguramente no se va por que soy demasiado joven y tengo unos ovarios bastante resistentes aun o por que cada persona es un mundo.

mariel saavedra dijo...

yo hace un año terminé con la quimio, a esta altura del año pasado, seguía con rayos (terminé el 20 de diciembre, fue mi regalo de navidad), volví a trabajar, estudiar... Estoy viendo la vida de otra manera, en lugar de lamentarme por lo que no tengo, agradezco todo lo que puedo hacer. puedo hacer pis, caminar, no me duelen los dedos, puedo hablar, escuchar,ver...
La quimio te cambia la manera de ver tu vida, también te demuestra quienes valen la pena... mucha suerte con tu tratamiento!!!!!!!!!!!!!!

Anónimo dijo...

Por favor respondeme tuvo cancer, termine mi quimioterapia hace casi dos meses, me hice tres sesiones de quimio, pero tengo me sale granito en cabello, cuero capilar, que puedo hacer, me sale granito, o mocho, que tipo de shampoo debo usar, sobre cuerpo corporal que crema se debe usar, existe algun medicamento natural para elevar la defensa. cateter que tiempo se saca.

mi correo es juanmanuel0001@outlook.com escribeme a este correo respuesta.